Ég brá mér á skákmót í gær, en það var haldið til minningar um frænda minn Harald Blöndal. Heimsmeistarinn í skák, Anand Mywwyywywyui, mætti, auk nokkurra stórmeistara og alþjóðlegra meistara. Svo lét eitthvað af skyldmennum mínum sjá sig, og reyndist það hin besta skemmtun að rabba við þau á milli skáka.

En um mótið:

Það byrjaði illa. Ég tefldi við einhverja jakkafatablók sem beitti óspart snertur reglunni og ég tapaði í kjölfarið.

Svo tefldi ég við litla stelpu sem beitti óspart slepptur reglunni, og tapaði aftur. Mér til málsbóta skal tekið fram að hún er Íslandsmeistari kvenna [1]. Og það er engin skömm að tapa fyrir Íslandsmeistara.

Því næst tefldi ég við lítinn dreng, íslenska undrabarnið eins og hann er oft kallaður í daglegu tali manna. Skákin var jöfn framan af, en svo náði ég með undursnjöllum klækindum að lokka hann í gildru, sem endaði þannig að ég vann skákina.

Næst tefldi ég við dæmigerðan skáklúða. Til þess að gera langa sögu stutta féll ég á tíma, en hefði auðveldlega geta haft hann undir. Eftir skákina tók hann reyndar í höndina á mér og sagði: ,,Þakka þér fyrir Jóhannes. Þú hefur kennt mér dýrmæta lexíu. Nú veit ég hvernig það er, að tefla við alvöru skákmenn. Ég er reynslunni ríkari [2]."

Næst átti ég að tefla við firnasterkan öldung, sem hafði auðsjáanlega varið æfinni í lestur skákbóka. Þarna var vafalaust kominn sterkasti ,,óuppgötvaði" leikmaður mótsins. Tvímælalaust. Og skákin hófst. Með snjöllum leikfléttum og sannfærandi sóknarleik náði ég að hafa hann undir og að skák lokinni, fór andstæðingur minn að gráta. Hann spurði: ,,Hvernig getur þú verið svona vondur? Hvernig getur nokkur maður verið svona vondur?" Ég sló hann utan undir og bað hann þegja. Til þess að vinna skák, þarf maður að vera harður! Og ef maður er það ekki, á maður ekkert erindi á hinn köflótta vígvöll góðs og ills. Ekkert! Eftir þessa skammarræðu, fór andstæðingur minn heim hnípinn á brún og brá og með skottið á milli lappanna.

Jæja. Næstu þrjár skákir voru leiðinlegar, og vann ég ekki eina þeirra (einn andstæðinga minna var Norðurlandameistari [3]). Og ég get upplýst það hér og nú, að í öllum tilvikum var um svindl að ræða. Svindl, svik og prettir.


Ok. Gott og vel. Ég fékk bara tvo vinninga. Tvo vinninga, þrátt fyrir allt svínaríið. Það er bara nokkuð gott. Og í raun er það alveg frábært. Og ég held að flestir taki undir það. En, nei. Ekki alveg allir. Á ferð minni um netið, rakst ég á eftirfarandi klausu:

Alls komust 64 skákmeistarar í úrslitin og þeir vinningslægstu þeirra voru með 4½ vinning.

Í hópi þeirra sem ekki komust áfram má nefna Guðfríði Lilju, Guðlaugu Þorsteinsdóttur, Lárus Knútsson, Hjörvar Steinn Grétarsson Norðurlandameistari og Benedikt Jóhannesson en þau fengu öll fjóra vinninga og voru því aðeins hálfum vinningi frá því að komast áfram.

Meðal annarra keppenda má nefna að Guðmundur G. Þórarinsson, og Pétur Blöndal, sonur Halldórs fengu 3½ og Hrund Hauksdóttir níu ára og Bjarni Magnússon 84 ára voru með þrjá vinninga, aðeins tveimur vinningum á eftir Helga stórmeistara. Jón Steinar Gunnlaugsson, hæstaréttardómari, Halldór Blöndal, formaður utanríkisnefndar Alþingis og Jóhannes Benediksson verkfræðingur voru vinningi á eftir Hrund.

Þetta er náttúrulega ekkert nema fölsun. Það sér hver heilvita maður. Og þess má einnig geta, að árangur þess sem skrifar þessa grein (þessi óforskammaði Benedikt), er stórlega ýktur:

Í fyrstu skákinni tefldi hann við svartan mann, sem leit á það sem kynþáttaofsóknir að þurfa að tefla fram svörtu mönnunum á móti ,,Kú-klúx-klan" köllunum (eins og hann sjálfur orðaði það). Hann yfirgaf borðið samstundis.

Því næst tefldi hann við snáða sem byrjaði að leika sé með ,,hestana" og ,,kastalana". En Benedikt tókst að véla sigur í skákinni, út á ólöglegan leik mótherjans (það má víst ekki láta peðið fara á hestbak á riddaranum).

Svo tefldi hann við 1000 ára gamlan mann, sem dó í miðri skák og féll á tíma í kjölfarið.

Þið sjáið hvert þetta stefnir. Það er ekki mikill vandi að fá fjóra vinninga, þegar lukkudísirnar eru manni hliðhollar. Og að sama skapi mikið afrek að fá tvo vinninga, ef maður er beittur svindli og harðræði. En, þannig var það.

[1]
Í flokki 11 - 12 ára.

[2]
Það kann reyndar að vera að þetta hafi verið draumur, en það skiptir ekki máli.

[3]
Í flokki 11 - 12 ára.