Jólapredikun biskups

Biskupinn sagði í jólapredikun sinni, að Jesúbarninu vanti hæli í heimi okkar. Þegar ég heyri eitthvað í líkingu við þetta, fæ ég einhvers konar óþolsviðbrögð í húðina. Eins og um ofnæmi sé að ræða.

Mig langar til að spyrja biskupinn: Hvað þýðir þetta eiginlega?

Jú - auðvitað veit ég hvað hann á við. Hann notar Jesúbarnið sem persónugerving sakleysis; ef allir temdu sér einlægni þess og fordómaleysi, væri heimurinn líklega betri staður. Gott og vel.

Það sem fer hins vegar öfugt í mig, er nálgun biskupsins á viðfangsefnið. Boðskapurinn er ágætur, en hann týnist hálfpartinn í þeim búningi sem biskupinn sníðir honum. Missir marks. Það fyrsta sem ég hugsaði, þegar ég heyrði þetta: Hvað er hann að fjasa þetta um Jesúbarnið?

En jæja. Þetta truflar mig ekki mikið. Mér fannst þessi samlíking bara eitthvað svo máttlaus. Og myndin, barn vantar hæli, fékk mig til þess að hugsa um munaðarleysingjahæli í Bretlandi á tíma iðnbyltingarinnar. Líklega vegna Óliver Twist. En það er annað mál.

En að öðru. Ég gekk meðfram Tjörninni um daginn og tók þá þessa mynd:

Vondir svanir

Einhverra hluta vegna, fékk ég það óþægilega á tilfinninguna að þessir svanir væru vondir. Veit samt ekki af hverju. Hefur kannski eitthvað að gera með augun..? Skal ekki segja.