Hamskiptin og óvænt heimsókn

Fyrir um mánuði síðan var ég að spjalla við vin minn um Hamskiptin, sem hann hafði séð í Þjóðleikhúsinu fyrr í vikunni. Hann talaði um, að þar væri sögð saga einstaklings sem sturlast og hvernig fjölskyldan brygðist við því. Já, er það? hugsaði ég og fannst hann nokkuð drjúgur í túlkun sinni. Samkvæmt bókinni, breyttist söguhetjan í risastóra pöddu. Í kjölfarið lendir hún í vandræðum með að aðlaga sig. Ég skildi söguna þannig.

Svo leið tíminn og eftir nokkra daga var ég orðinn sammála vini mínum. Sagan lýsir sturlun manns. Hún er ekki skemmtisaga, heldur átakleg raunasaga. Ég var bara vitlaus að sjá það ekki. Eða vinur minn snjall að sjá það.

Á laugardaginn var, sá ég loks leikritið. Þá áttaði ég mig á því hvernig vinur minn komst að niðurstöðu sinni. Það kemur hvergi fram, að söguhetjan hafi breyst í pöddu (En í bókinni kemur það strax fram, í fyrstu setningu: Einn daginn, þegar Gregor Samsa vaknaði, var hann búinn að breytast í risastóra pöddu). Eina pöddu-tengingin er að söguhetjan skríður upp og út um alla veggina, rétt eins og pöddur gera. - Vinur minn, sem kom með mér á sýninguna, fannst líklegast að leikritið lýsti sturlun manns sem telur sig vera api.

Æ, ég veit ekki. Nú þegar ég hugsa um það, finnst mér þetta ekki rétt. Þjóðleikhúsið á ekki að túlka söguna á svona afgerandi hátt. Hver segir að þetta sé rétt túlkun? Hver segir að það eigi að túlka þetta leikrit? Ég ætla að halda mig við það sem ég upprunalega hélt: Sagan hefur enga dýpri merkingu. Hamskiptin eru um mann sem breytist í risastóra pöddu. Punktur.

Að öðru. Um helgina skreið ég fram úr rúminu árla dags, á leið inn í eldhús. Í sófanum frammi lá maður. Undarlegt, hugsaði ég, það er maður í sófanum mínum. Hvað er hann að gera þar? Ég reyndi að vekja hann, en hann var sem rotaður. Eftir að hafa lagt tvo og tvo saman, sótti ég nágranna minn. Hann kannaðist við kauða, sem hafði farið á húsavillt og sofnað ,,einhvers staðar". Þeir yfirgáfu. Hvaða lærdóm má draga af þessu atviki? Læsa, læsa, læsa.

Léleg vika og ninjur

Þetta er nú búin að vera léleg vika. Ég hef ekkert gert, nema sofa og vinna. Hvers konar líf er það? - Ekki nógu gott. Þessu verður að breyta.

Draumar geta varla veitt manni mikla fyllingu[1], þeir eru svo óraunverlegir. Á einhvern hátt er vinna líka óraunveruleg. Þar er maður aukapersóna í draumi einhvers annars. Svo ekki sé talað um hegra glaums og óminnis sem vofir stundum yfir manni um helgar. Hann er jafnvel óraunverulegastur af öllu.

Á morgun ætla ég að sjá Hamskiptin eftir Kafka. Þá snúast hlutverkin við. Leikritið er meiri plat-raunveruleiki og minn heimur. Það hlýtur að vera. Og í samanburðinum virðist minn veruleika kannski beittari. Gæti verið.

Úff, þetta eru nú frekar fúlir þankar. Jú, ég get nefnt eina góða uppgötvun sem ég gerði í vikunni: Á einhvern undarlegan hátt gleðja ninjur mig alltaf. Dæmi 1, dæmi 2 og vídjó-dæmi hér að neðan. (Note-to-self: Komast að því hvernig maður verður ninja).

Ninjur í skrúðgöngu

[1]
Fyrir utan drauminn um daginn, þegar ég var draugabani.

Drauuugasaga...

Gengur illa að semja plottið fyrir draugasöguna, en það kemur.

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem ég tek þátt í keppni sem þessari. Fyrir nokkrum árum skrifaði ég þrjár sögur í sambærilega keppni. Ég var að leita að þessum sögum og fann eina þeirra. Hún heitir því ágæta nafni Fiskabúr eitraðra hugsana. Hún er ágæt.

Það sem söguna hins vegar vantar, er að hún heltekur mann ekki eins og draugasögur eiga að gera. Það er ekki nógu gott.

Hér er sagan (best væri að prenta hana út og lesa við kertaljós).

Smásagnakeppni

Forlagið og Mýrin auglýsa eftir frumsömdum draugasögum fyrir börn. Bestu sögurnar verða gefnar út og hljóta peningaverðlaun, auglýst hér. - Þessa keppni ætla ég að vinna.

Nánar um það á morgun.

Furðupróf

Ég fór í lögfræðipróf í gær. Það er ekki frásögu færandi, nema fyrir þær sakir, að væntigildi 75% af prófinu var 4,8. Sem þýðir, að ef api hefði verið látinn taka prófið (og bara 75% af því), myndi hann líklega fá 4,8 í einkunn. Svo væri að sjá hvernig hann stæði sig í ritgerðarhlutanum, hvort að hann myndi eitthvað hækka.

Þetta er náttúrulega algjör vitleysa. - Ég verð í það minnsta ansi súr ef ég fæ minna en 4,8 í einkunn.